เป็นเวลาหลายพันปีที่เครื่องมือดั้งเดิมของจิตรกรคือแปรงบางรูปแบบ สิ่งนี้ยังคงเป็นกรณีจนถึงปี ค.ศ. 1920 ในช่วงเวลานี้มีการเปลี่ยนแปลงหลายอย่างในเทคโนโลยีสี สีเทอร์โมพลาสติกสีเซลลูโลสได้รับการพัฒนาขึ้นซึ่งไม่สามารถใช้แปรงได้ ปืนฉีดจึงได้รับการพัฒนาเพื่อรองรับสารเคลือบสีเทอร์โมพลาสติกที่แห้งเร็วที่ได้รับการปรับปรุงให้ดีขึ้นเหล่านี้ การพ่นสีโดยใช้ปืนฉีดเป็นวิธีการขั้นสูงในการเคลือบสี โดยให้กระแสสีที่ควบคุมได้จะถูกส่งตรงไปยังพื้นผิวในรูปแบบของหมอกละเอียด

ในช่วงแรกๆ สารเคลือบมีโครงสร้างและความทึบต่ำ สีเทอร์โมพลาสติกพวกเขาต้องทาเคลือบบางๆ หลายๆ ชั้น โดยแต่ละครั้งใช้เวลาหลายชั่วโมงกว่าจะแห้ง ต้องใช้เวลาหลายสัปดาห์ในการทาสีรถโค้ช แต่ด้วยการเปิดตัวรถยนต์ในระดับที่ผลิตในปริมาณมาก จึงจำเป็นต้องมีเทคนิคใหม่ การพ่นยังช่วยอำนวยความสะดวกในการผลิตเรซินสังเคราะห์

สีเทอร์โมพลาสติกอาจนำไปสู่การใช้วัสดุที่มีโครงสร้าง และวิธีนี้มีประโยชน์อย่างยิ่ง

โดยใช้แรงไฮดรอลิกที่พัฒนาขึ้นเมื่อของเหลวที่ความดันสูงและสูงกว่าความเร็ววิกฤต ถูกบังคับผ่านปากที่ละเอียด มุมการพ่นและการจ่ายสีจะถูกควบคุมโดยปลายสเปรย์เท่านั้น สีเทอร์โมพลาสติก สําเร็จรูปและไม่มีขนเหมือนปืนพ่นสีทั่วไป ปืนเปิดหรือปิด ปากทิปเจาะจากทังสเตนคาร์ไบด์เพื่อให้ทนต่อแรงกดได้สูงถึง 3200 psi ส่งผลให้ใช้งานความเร็วสูง